Gocłowski Tomasz z Goceł h. Sulima (zm. 1676), sędzia ziemski nurski, syn Mateusza, był typowym działaczem sejmikowym XVII w. W r. 1634 był pisarzem sieluńskim, a potem w r. 1649 podsędkiem, w r. 1659 już sędzią ziemskim i niebawem w r. 1662 podstarościm grodzkim łomżyńskim. Niejednokrotnie widzimy go na sejmikach ostrowskich, łomżyńskich i nurskich wśród przodującej szlachty. W l. 1659 i 1663 marszałkował sejmikowi łomżyńskiemu, a w r. 1669 nurskiemu; w r. 1651 był egzaktorem podatków ziemi nurskiej i administratorem czopowego; w r. 1665 komisarzem do ustalenia spraw podatkowych; w r. 1671 posłem na generał mazowiecki; w r. 1673 deputatem do sądów skarbowych i dystrybutorem soli suchedniowej. G. posłował na liczne sejmy: 1662, 1666 pierwszy, 1669 elekcyjny, 1672 (oba), 1673. Doczekał się też dwukrotnie gratyfikacji od swego sejmiku łomżyńskiego, pieniężnej w r. 1662 i kilkudziesięciu beczek soli w r. 1673. W izbie poselskiej cieszył się również zaufaniem, bo obierano go deputatem do komisji, np. w r. 1661 do zapłaty wojsku i do ustalenia szkód od wojska litewskiego w Koronie wyrządzonych. G. podpisał elekcje królów Michała i Jana III z ziemią nurską. Fundował klasztor bernardyński w Ostrołęce w r. 1665. Zmarł przed 10 XII 1676 r.

Boniecki; Niesiecki; Uruski; – Elektorowie. Zest. Borkowski J., i Wąsowicz M., „Rocz. Tow. Herald.” 1910 I 58; – Vol. leg., IV 692, 701, V 246, 314; – Zbiory. Zakł. Dok. IH PAN w Kr.: Teki Pawińskiego nr 14, 15, 18.

Adam Przyboś